Na szczególną uwagę osób z bólami kręgosłupa, stawów lub żyjących w ciągłym stresie i zabieganiu zasługuje terapia manualna. Jej istotą jest poprawa funkcji narządu ruchu poprzez usuwanie odwracalnych zaburzeń czynności stawów. Dolegliwości bólowe i uczucie napięcia w tkankach mogą być także spowodowane przeciążającym sposobem życia codziennego. W metodzie tej najważniejsze jest więc nie tylko leczenie skutków dysfunkcji narządu ruchu, ale również pozbycie się samej przyczyny bólu. Na podstawie specyficznych technik palpacyjnych najpierw diagnozuje się problem, z którym przychodzi do nas pacjent, aby następnie przejść do terapii składającej się z oscylacji lub mobilizacji wykonywanych w obrębie stawu, który generuje dolegliwości bólowe. Stosowane w terapii manualnej efektywne techniki pozwalają na skuteczne i bezpieczne przeprowadzenie usprawniania. Dzięki ich zastosowaniu w ciągu kilku spotkań terapeutycznych można znacznie złagodzić ból, a nawet całkowicie go usunąć!
Niektóre wskazania:
– Bóle stawów kręgosłupa i kończyn,
– Bóle karku i krzyża,
– Rwę kulszową,
– Schorzenia kończyn górnych i dolnych,
– Wady postawy (np. skoliozy),
– Zaburzenia snu,
– Bóle głowy i in.
Kompleksowa diagnostyka i terapia wad postawy oraz skolioz polega na specyficznym połączeniu różnych ukierunkowanych technik celem zmniejszenia istniejącej wady postawy i profilaktyce jej rozwoju. Praca z pacjentem jest indywidualna, oparta na jego konkretnym problemie. Podstawowym zadaniem jest uzyskanie rozluźnienia mięśni przykurczonych, korekty postawy, poprawieniu mechaniki oddychania, wzmocnieniu mięśni osłabionych. Ważna jest również edukacja małego pacjenta – jakie nawyki ruchowe są prawidłowe, a jakie nie oraz wyuczenie pacjenta autokorekcji.
– Skoliozy,
– Płaskostopie,
– Wady stóp,
– Plecy okrągłe,
– Wady klatki piersiowej i in.
Ćwiczenia ogólnie usprawniające – przyczyniają się do poprawienia ogólnej sprawności organizmu czyli: wydolności, koordynacji ruchowej, kształtowania prawidłowej postawy, płynności ruchów, wytrzymałości, siły oraz zachowania zakresów ruchu w stawach. Ćwiczenia te mogą być wykonywane z różnymi przyrządami.
Techniki Energizacji Mięśni (Muscle Energy Technique) w tym poizometryczna relaksacja mięśni (PIR) czy terapia punktów spustowych to grupa metod wykorzystujących napięcie mięśni pacjenta w celu eliminacji bólu i zaburzeń w obrębie tkanek miękkich. Najistotniejszym celem tych technik jest przywrócenie prawidłowej funkcji tkanek miękkich poprzez bezbolesną, indywidualną pracę z pacjentem.
Niektóre wskazania:
– Stany po urazach sportowych,
– Zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn,
– Zwiększone napięcie mięśniowe (pourazowe lub związane ze stresem),
– Ograniczenie ruchomości stawów wynikające z dysfunkcji tkanek miękkich i in.
– Przykurcze,
– Spastyczność,
– Osłabienie fizjologiczne mięśni,
– Obrzęk miejscowy,
PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation lub People Need Fun:) To jedna z najstarszych metod neurofizjologicznych. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu – to co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym jest tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. W zależności od potrzeb pacjenta, wykorzystywane są techniki uczące ruchu i koordynacji, stabilizujące, rozluźniające, mobilizujące, przeciwbólowe i inne, typowe dla metody, a także program ćwiczeń funkcjonalnych na materacu czy też nauka chodzenia.
Praca z pacjentem jest zawsze indywidualna i bezbolesna. Nie ma ustalonej kolejności ćwiczeń ani z góry określonej ilości powtórzeń. To pacjent wraz z terapeutą tworzy kolejny dzień zajęć. Może być stosowana do terapii większości schorzeń. Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice działania. To on ustala cele terapii a terapeuta ma w tym wypadku rolę instruktora i doradcy. Dzięki takiemu podejściu pacjent nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą.
Niektóre wskazania:
– Stany po udarach,
– Niedowłady i porażenia kończyn,
– Niestabilności stawowe,
– Przykurcze mięśniowe,
– Stwardnienie rozsiane,
– Mózgowe porażenie dziecięce,
– Skoliozy i in.